Tchórze są integralną częścią życia współczesnego człowieka.
Kiedy pojawili się pierwsi tchórze?
Ani wydarzenia historyczne, ani historie przodków nie mogą wiarygodnie określić dokładnego wyglądu tchórzy.
Istnieje zbyt wiele nieporozumień, poza tym obrazy na freskach i mozaikach naszych przodków są ciągle różne. Niektóre obrazy przedstawiają rzymskie kobiety w czerwonych szatach, podobne do nowoczesnych strojów kąpielowych. Z drugiej strony kąpanie starszych mężczyzn w prowizorycznych majtkach.
Wzmianka o tchórzach w historii:
- Rzymianie byli znani z walk gladiatorów, a ze względów bezpieczeństwa dostosowali ochronę dla narządów. W pewnym sensie kobiety z Rzymu również używały kostiumów do zapasów. Ale w życiu codziennym nie nosili takiej szaty.
- Egipcjanie korzystali z przepaski biodrowej i wygodne było, aby kobiety nosiły długie ubrania.
- Bliżej XIX wieku mężczyźni nosili przycięte spodnie podobne do nowoczesnych majtek. Panie z niższych warstw stosowały cienkie męskie spodnie dla wygody w pracy. Skróciłem je do kolan. Pantaloony z elementami dekoracyjnymi pojawiły się później, ale młode panie z wyższych sfer mogły sobie na nie pozwolić.
- W krajach północnych mężczyźni używali skór zwierzęcych, które zagrażały wszelkim infekcjom narządów.
Wcześniej kobiety nie chciały nosić bielizny podobnej do męskiej.
Majtki damskie w Rosji
Na całym świecie kobiety nie znały celu tego atrybutu i nosiły wielowarstwowe długie spódnice.
Dla królowej lub hrabiny uszyto szwaczki. A chłopki nosiły sukienki samodziałowe.
Jednak kobiety dostosowały się do niezbędnych warunków i zdołały „stworzyć” coś w rodzaju tchórza. Wiarygodne źródła podają, że chłopki używały dolnej spódnicy do wiązania końców rąbka. Potrzebowano tego w „określonych dniach”. Przeciwnicy tej wiedzy mówią coś wręcz przeciwnego. W tamtych czasach trudno było wyplatać ubrania, a jej kobiety kochały. Niedopuszczalne było „poplamienie” spódnicy.
Zimą niektóre wełniane pończochy nie uratowały przed zimnem. Wkrótce bogate kobiety zaczęły używać tych zmodyfikowanych spódnic, dekorując według własnego uznania dodatkowymi tkaninami. Można uznać, że praktyczne kobiety z niższych klas stały się wynalazcami tchórzy. Materiał został użyty nie najlepszej jakości i nie wszystkie kobiety mogły sobie na to pozwolić.
W Anglii kobiety przystosowały się już do szycia tych końców „dolnej” spódnicy i pojawiły się pierwsze szuflady . Z czasem zaczęły się one skracać na całej długości spódnicy, która wraz z innowacjami mody gwałtownie „dorastała”.
Nieco później słynny Coco Chanel ułatwił życie tchórzom, czyniąc pościel bardziej praktyczną. Kobiety zaczęły nosić bawełniane i lniane majtki, w rzadkich przypadkach używano koronek i marszczeń.
W którym roku tchórze stały się integralną częścią życia na całym świecie?
Pod koniec XIX wieku ma miejsce prawdziwa rewolucja w historii bielizny. Element garderoby stał się ważnym szczegółem, pomógł przestrzegać zasad higieny, chronić genitalia, a także poprawić figurę.
Początek tej rewolucji ułożył sportowy strój kąpielowy używany przez zagranicznych sportowców, a następnie sportowców ze wszystkich krajów.
Na początku XX wieku kostiumy sportowe zamieniły się w kostiumy kąpielowe. Nosili je zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Strach przed „wstydem” stał się odległą koncepcją.
Z zestawu kąpielowego wzięli dolną część, jeśli chodzi o podstawy. Uproszczony materiał i szycie, pojawiły się męskie majtki rodzinne.
Majtki damskie pojawiły się później niż męskie, ale różnorodność kolorów majtek kobiecych była przełomem w modzie bielizny. W latach 60. zagraniczne fabryki do szycia bielizny były entuzjastycznie nastawione do produkcji atrybutu, który okazał się sukcesem. Bielizna nie jest już uważana za coś wstydliwego i stopniowo staje się symbolem kobiecej seksualności.
Kto sprowadził tchórzy do Rosji?
Ponieważ na początku XX wieku nastąpił przełom w historii tchórzy, Rosja spóźniła się jednak z produkcją w związku ze szyciem odzieży wojskowej. Kobiety nadal nosiły majtki i przycięte spodnie.
W okresie powojennym w Związku Radzieckim tchórze początkowo brakowało i sprowadzali je z Czech i NRD. Trudno było je zdobyć, niektóre same szyły. Bez pewnej techniki i właściwych wzorów produkt był absurdalny i niewystarczająco wygodny.
Fabryki zostały poinstruowane, aby zaopatrzyć sowieckich „ciężkich robotników” w wygodny i higieniczny zestaw bielizny. Z wyglądu pościel nie różniła się płcią, wszystkie uszyły ten sam styl.
Ważne było, aby poprawić i uszlachetnić wygląd sowieckiego człowieka.
Moda zachodnia w latach 80-90 gęsto „osiedliła się” w ZSRR i rozpoczęła się sprzedaż wszelkiego rodzaju modeli bielizny. Początkowo przedmiotem dyskusji były słabej jakości tkaniny i niesmaczne style. Wkrótce zaczął się proces poprawy szycia lnu. To był początkowy etap w historii rosyjskiej bielizny.
