Różowe i niebieskie nie zawsze były podzielone w ten sposób. Wcześniej niebieski kolor nie był związany z płcią męską, a mężczyźni bardzo lubili różowy. Co się zmieniło, kiedy i dlaczego?
Historia, jak to było przed 1940 rokiem
Nawiasem mówiąc, od niepamiętnych czasów, aż do lat 40. ubiegłego wieku, różowy był prawdziwym męskim kolorem. To było zupełnie normalne, że mężczyzna wychodził w różowym garniturze ozdobionym haftem lub kwiatami. Również bardzo często mali chłopcy byli ubrani w różowe koszulki, to było nawet modne. Faktem jest, że różowy jest uważany za wywodzący się z czerwonego - koloru wojowniczości i odwagi. To wyjaśnia popularność w tych latach różu wśród silniejszego seksu. Podczas gdy delikatny niebieski uosabiał czystość i był symbolem Matki Boskiej. Zostały założone przez młode dziewczyny, podkreślając w ten sposób ich niewinność.
Ważne! Oddzielanie ubrań małych dzieci zaczęło się dopiero w XX wieku. Do tego momentu każde dziecko, bez względu na płeć i status społeczny, było ubrane w białe ubrania - przestronne białe spodnie i koszulę, a w innych przypadkach - szeroką białą sukienkę.
Jak do nas doszedł ten podział?
Oddzielenie koloru należącego do płci dziecka zmieniło się o 180 stopni w latach czterdziestych XX wieku. Podczas pierwszej wojny światowej mundur żołnierzy był niebieski. Pod tym względem niebieski ze wszystkimi odcieniami stał się czysto męski.
Ponadto w latach 40. XX wieku kostiumy marynarzy mocno wkroczyły w modę Rosji i Europy, która mówi sama za siebie, a szkoły ostatecznie zaakceptowały ścisły mundurek szkolny. W procesie zmian różowy zaczął zawłaszczać słabą połowę ludzkości. Co ciekawe, to feministki, które walcząc o swoje prawa, w końcu uzyskały kolor różowy jako symbol prawdziwej kobiety płci pięknej. Dziś producenci takich stereotypów ułatwiają rozwój linii odzieży dziecięcej.
I to jest interesujące! Po raz pierwszy różowy kolor wprowadziła ikona stylu wszechczasów - Jacqueline Kennedy. To ona po raz pierwszy publicznie ubrała się w różową suknię wieczorową na podłodze w latach 60. Potem wielokrotnie pojawiała się publicznie w różu i, oczywiście, wkrótce żeńska publiczność zaczęła naśladować pierwszą damę Ameryki.
Dlaczego właśnie te kolory
Na początku XX wieku nauka psychologii dziecięcej rozwijała się w przyspieszonym tempie. Chodziło o oddzielenie dziecięcych rzeczy chłopców i dziewcząt od ich płci od pierwszych dni życia. Producenci natychmiast skorzystali z tego pomysłu, był to doskonały ruch marketingowy - popyt na produkty dla dzieci wzrósł, ponieważ innowacje zawsze przyciągają uwagę społeczeństwa.
Istnieje bardziej romantyczna rosyjska legenda o wyglądzie tych samych kwiatów. Za panowania Pawła Pierwszego wydano dekret, że każdy nowonarodzony - nosiciel rodziny cesarskiej był czczony: Zakon Świętego Wielkiego Męczennika Katarzyny - dla dziewcząt i Zakon Świętego Apostoła Andrzeja Pierwszego Powołanego - dla chłopców. Każde zamówienie, jak to było zwyczajowe od czasów starożytnych, ma własną wstążkę - podwiązkę. Tak się złożyło, że dziewczęta zostały założone na różową wstążkę, a chłopcy - na niebiesko. Zgodnie z utrwaloną tradycją rodziny arystokratyczne przejęły tę tradycję od rodziny cesarskiej i przekazały odpowiednie wstążki (ale bez zamówień) swoim nowo narodzonym rodzinom. Zmieniająca się tradycja przetrwała do dziś i jest tak głęboko w naszych sercach i myślach, że nie możemy już pozwolić na inną opcję.
Dla twojej informacji! W 1985 roku po raz pierwszy na Zachodzie wyprodukowano kolorowe pieluchy, które pozostały niezmienione - dla dziewcząt różowe, dla chłopców niebieskie. W tym samym czasie pojawiła się lalka Barbie - blondynka w różowych sukienkach i garniturach, stała się symbolem, że tak powiem, całego pokolenia, całej epoki.
